- u rijdt wel eens sneller dan 120/u?
- u heeft ook uw buik vol van Brussel-Halle-Vilvoorde?
- u rookt geen frietzakken of ander groen gras?
- u bent een Brusselaar zonder jobkorting of zorgverzekering?
- en toch stemt u Groen!?
dat kan perfect, dat doe ik ook!
Want wij denken aan de toekomst van de kinderen van onze kinderen van onze...
en hoe sneller die begint, hoe beter, best, beestiger en geestiger.
Kere ke were met Steph Feremans.
Katharis: hoe komt u tot rust, tot loutering?
Slik zeg, niet slecht als openingszet. Ook een goeienavond Gilbert, alles goed? Te weinig rust besef ik dus plots. ’t Zal wel door vrouw en kinderen komen zekerst? Zeldzaam moment is anders nu, maandagavond: kinderen in bed en vrouw gaan werken. Alleen zijn helpt dus. Radio Klara mag daar graag bij zijn als het meerstemmig gezang niet sneller dan largo gaat. Lange treinreizen zijn ook zoiets om naar uit te kijken. Poëzie, dat helpt vaak. Een uppercut zo af en toe is ook een eyeopener als tenminste niet letterlijk: laatst nog, de dood van een vriend. Hoewel die eerst heel wat onrust teweeg bracht.
Eendracht maakt macht.
Zo is dat: bien étonnés de se retrouver ensemble ben ik als republikein in Laken tot voorstander van onze monarchie verworden. Eerlijker: ik denk ik dat vroeger ook al was, het heeft iets, zo’n bonbonnière instelling, het is hoe dan ook Opera, drama! En in geval van de Saksencoburgs ook dikwijls Comique, blijspel, is de union en effet dikwijls farce, farcie behalve met aardappelpuree ook met Italiaans pesto rosso, British, very British stiff upper lip humour et à la fois, u kan het niet ontkennen zeer erg Belgisch, comme mon père. en zoals mijn mama Alphonsine de Appelsien. Indien ons landje republiek zou worden kan even theoretisch enkel een Brusselaar als president verkozen worden (en hopelijk spreekt die dan ook een mondje Duits), maar dan is de spoeling toch wel erg dun, remember de VDB’s et consorts. Mijn buren zijn nog de slechtste niet, en als iedereen dat zou zeggen is het besef niet veraf dat die Oostendenaar geen haar beter is dan die Liégois en dat die van Mons even goed zijn als die van Antwerpen. En vice versa. En omgekeerd ook, zelfs achterstevoren. Alstublieft zeg, en ja dus, l’union fait la force, voyons l’union européenne..
Raar maar waar: een ongeloofelijk waargebeurd verhaal.
Dat moet Turkije 85 geweest zijn. Behalve eerdere Nicaruaguaanse geweerlopen en latere glinsterende Mexicaanse messen heb ik daar de dood op vrij hilarische wijze in de ogen gekeken: met mijn ogen toe. Dat zit zo: ik werkte daar sinds enige maanden in een ontluikende toeristische industrie en reed gezwind een berg af, de ene u-bocht achter de andere haarspeld nemend, ik was jong, en snel en mijn wagen was nog nieuw, een tofas met s cedille, anders gezegd een Turkse Fiat, vinnig bakske van 1500 cc denk ik. Soit, de berg af, u bocht na u bo...toen daar plots twee camions tegelijk voor mijn oog opdoemden, de ene de andere voorbijstekend en de ander alsnog gas gevend. Geen tijd om te remmen, dit was het dus, het Einde. Ik deed mijn ogen toe, verwachtte de film van mijn leven en voelde ... niks. Ik deed mijn ogen open en stopte net op tijd voor ik de volgende haarspeldbocht rechtdoor genomen zou hebben. Ik stapte uit en viel met knikkende knieën op het asfalt. Iets hogerop hing een cabine te bengelen in het ijle en was ter rechterzijde een vrachtwagen met opligger verfrommeld tot 2/3de van zijn oorspronkelijk volume. Nu is dat straf en eventueel leuk om lezen, maar toen was dat zum kotzen.
Eer en geweten: uw moeilijkste of spijtigste beslissing.
Op mijn 32ste heb ik beslist geen artiest te worden. Dat wringt nog altijd, en daar hoeft verder geen uitleg bij denk ik.
Kere ke were: naar waar zou u nog eens terug willen, wat zou u graag nog eens meemaken, wie zou u graag nog eens ontmoeten, een blijvende herinnering, ...?
Mevrouw De Meulemeester. Zij was mijn leerkracht geschiedenis en Griekse cultuur in de vierdes van het atheneum. Gedurende slechts één jaar. Daarna werd ze gedetacheerd naar de Albertina, en ik zou haar slechts één keer terugzien toen ik in diezelfde bibliotheek een exemplaar van mijn thesis ging deponeren. Ik weet niet hoe ze het gedaan kreeg, maar na vier jaar oervervelend onderwijs in geschiedenis en aanverwante heeft zij mij aangezet tot het kritische lezen, van kranten in de eerste plaats. Op langere termijn heeft ze mijn studiekeuze, geschiedenis, bepaald. Zij was, à première vue, een eenvoudige vrouw: niet bijzonder mooi, noch beweeglijk, noch stilstaand. Van haar zou ik dus graag vernemen hoe zij dit vuur in brand gekregen heeft.
Eet meer Freud, drink Adler, blijf Jung: een recept of een (goede/slechte) eetgewoonte.
Van Freud is langzaamaan toch breed geweten dat hij meer kwakzalver dan wetenschapper was, van Adler blijf ik af en van Jung geloof ik al helemaal geen letter. Goeie recepten heb ik bij de vleet, en die zijn dikwijls vegetarisch en dikwijls even goed bloeddorstig. Een simpele pens met compôte smaakt mij soms even goed als een in dat geval niet zelf gebakken Lotte. Ik mag heel graag oesters en chips, ajuinsoep en gazpacho, heb al hond gegeten en niet slecht bevonden, mieren en krekels eveneens, het avontuur dient gezocht te worden en vermeden indien het slecht beviel. Volg vooral je neus zou ik zeggen, maar ook niet altijd: een slecht gechambreerde bourgogne ruikt niet zo appetijtelijk als hij een half uur later smaken zal.
Wijze raad van Steph Feremans.
In verband met voorgaande, en geïnspireerd door het zelfde taaltje als gij: Om gezond oud te worden zijn er drie spelregels: hou uwe voeten warm, uw gat open en uw hoofd koel. Wat er bedoeld word met dat open gat is volgens mij het niet ophouden van winden, zoals onlangs nog aangetoond door enkele Hollandse dus onverdachte geleerden, maar ik weet dat er ander interpretaties mogelijk zijn. En wederzijds: bedsokken zijn dus echt een goed idee!
Ergens in de toekomst: een wens, een voorspelling, een droom, een project, ....
Een poëziebundel of essay die of dat zonder veel redactie en niet in eigen beheer gepubliceerd zou worden. En als ik mij goed genoeg voel bij pensionering te vertrekken voor een reis per mobilhome om nooit meer terug te komen.
Rwanda, Afrika: wat zegt u dat?
Veel verdriet.
Ik had een student die toch nog zijn vrouw, een zus, een broer en zijn vader heeft teruggevonden. Je wil niet weten hoeveel van zijn naasten toen wel verdween. Dat is hier geen taalfout: hoeveel is enkelvoudig te weinig voor een teveel.
En het Licht scheen in de duisternis: uw interpretatie.
Niks interpretatie, dat is mijn dagelijks leven: ik werk toch aan de Vrije Universiteit Brussel, of met andere woorden: scientia vincere tenebras. Dat anderen de wetenschap niet lichtend genoeg vinden is hun probleem. Mijn probleem is eerder dat onze wetenschap er maar niet in slaagt die duisternis uit dier geesten te bannen. Anderzijds is dat geen probleem want als dat opgelost zou zijn heb ik geen boterham meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten