Luckas

Vander Taelen, die Luckas, van La Vie est Belle à la VUB et dans le film, die Luckas dus gaat vandaag over de tongen.
Goed zo zeg ik. Méér, ik herhaal bij deze wat ik vandaag bijna 5 jaar geleden schreef in ons Lakens Gazetje. Want enige repetitie kan geen kwaad, in herhaling vallen is ooit als kunst geklasseerd, jawel, ik herhaal, totten treure als het moet: 1) opvoeden doe je door het goede voorbeeld te geven en 2) om ruzie te maken moet je minimaal met 2 zijn en om te zoenen ook. Punt.
Hier is het:

Op 20 oktober laatstleden werden twee leerlingen van het Atheneum Marcel Tricot (hier in Laken, Maria-Christinastraat) veroordeeld voor racisme. De feiten dateren van 14 november 2002, ze hadden hun leraar Frans, die van Joodse komaf is, de hitlergroet gebracht, "mort au juifs" geroepen, en fysiek bedreigd. Een derde leerling ging vrijuit want minderjarig op het ogenblik van de feiten. Ik vraag me af waarom die niet naar de jeugdrechtbank verwezen werd. Betrokken leerkracht heeft inmiddels de school verlaten omdat de directie hem geen veiligheid meer garanderen kon. Volgens de rechter overtraden de leerlingen de anti-racismewet. Een van de leerlingen is veroordeeld tot zes maanden gevangenisstraf met uitstel. Een andere die verstek liet gaan, kreeg zes maanden effectief. Het Centrum voor Racismebestrijding dat zich samen met de leerkracht burgerlijke partij had gesteld, noemt de uitspraak ,,een krachtig antwoord op ontoelaatbare daden''.

Terecht, racisme is een misdrijf, geen mening die men zo maar verkondigen mag zoals sommigen denken.

Mijn bedenking hierbij is of het wel wijs is van diezelfde schooldirectie om één van de twee oorlogsgedenktekens half te verstoppen achter een reclameboodschap voor een opleiding in centrale verwarmingstechnieken. Het betreft de gedenkplaat van WO I van de hand van Ernest Salu uit 1920, een meesterwerkje in het genre. Het getuigt mijn inziens van weinig respect, meer: het getuigt van een onwaarschijnlijke desinteresse en dus totaal gebrek aan respect en historisch bewustzijn. De reclameboodschap was bedoeld voor de heropening in september, drie maanden later hangt ze er nog. Ook de gedenkplaat voor de gesneuvelden van de tweede wereldoorlog is met graffitti besmeurd. De schooldirectie hoort nochtans te weten dat de stad over een dienst beschikt die gratis zulk een vervuiling verwijdert. Mijn inziens kan ze daar trouwens perfect zelf voor instaan, maar het onnadenkend aanbrengen van die spandoek doet het omgekeerde vrezen. Is het zo verwonderlijk dat wanneer zelfs de directie van een school bepaalde waarden niet langer aankleeft ook de normen van de leerlingen vervagen? Ik vraag me af of de rechter in zijn vonnis daarover iets gezegd heeft.

De nabij gelegen Kerkeveldstraat verdient met voorsprong de titel van Vuilste straat van Laken. Ondanks de aanwezige vuilbak op de hoek met de Maria-Christinastraat gooien jongeren -leerlingen?- daar zonder meer wikkels en ander afval op straat en op de stoep. Wanneer je hen daarop aanspreekt bekijken ze je of ze het in Casablanca horen donderen: men heeft hen nog nooit verteld dat zulks onbetamelijk gedrag heet! Mag ik bij deze alle Lakenaars oproepen om daar waar ouders en school tekort schieten zelf het goede voorbeeld te geven? Alvast bedankt,

Steph Feremans

oefening in het stropdragen

Omdat de laatste campagneweek begonnen is en vooral omdat ik straks champagne ga drinken met de vrouw die me deze mooie das geschonken heeft. Waarom vertel ik u volgende week. Het waarom van die voortijdige champagne bedoel ik, niet de reden tot aankoop, die moet u haar bij gelegenheid maar zelf eens vragen. Ze kocht hem in Sint Martens Latem in 2003, en wie de verftubes herkent mag me de naam van de ontwerper mailen. Maar NIET naar steph.feremans apestaart groen.be zoals aangegeven op de Eco-capital visitekaartjes, want dat adres werkt niet! Net zomin als de link naar de verkiezingssite werkte (nu weer wel, de wegen in this second life zijn volkomen ondoorgrondelijk) Om maar te zeggen dat heel wat IT-professionals heel wat steken laten vallen. Wie een netwerk zoals ik als breiwerk ziet beseft van de wederomstuit dat zoiets onuitstaanbaar is. Dus bij deze: wie reageren wil doet dat naar: lieve.steph apestraat,-)) scarlet.be of gewoon rechtstreeks op deze blogpagina.
BTW: die obarometer geeft sinds gisteren een forse stijging van het aantal bezoekers weer, ik bedank u allen een zelfde aantal keren, en kerekewere hé ?
In het vooruitzicht u te lezen,
Mvg
Steph

Verkiezingssite.be - Steph Feremans

Kijk eens aan! Kijk! Kijk !! Kijk !!!  Maar kijk dan toch!

Schrijver dezes heeft een filmpje gemaakt, met zelfde intro als intro van vorige tekst, maar dan wel tweetalig en helemaal zonder ondertitels. Voortgaande op de eveneens tweetalige 'breaking news' spot van onze vrienden van de PVDA+.  Gepost op joetjoeb. De lichtkwaliteit lijkt nergens naar, maar de intenties zijn goed. De weg naar de hel...?  Don't think so. Ni dieu ni maitre, remember? Gewoon beetje huisvlijt in wellicht ijdele hoop daarmee lokale media te halen. Brusselnieuws zei daarover: Grappig, spraakmakend of gewoonweg fantasieloos en teleurstellend. Campagnefilmpjes van politici zeggen meer dan een gestroomlijnde verkiezingsfolder.

Mijn anders toch immers kritische dochter (ha! bravo mezelf, zo heb ik ze dus voor een stukje mogen opvoeden) plaatste me in de eerste categorie, met volgend lof: Héél mooi steph, gefeliciteerd! prachtidee en een euh... "charmante" uitvoering!

Heb behalve 200 visitekaartjes en 100 canvaskaartjes immers helemaal niks gezien van partij publiciteit voor de niet verkiesbaren. Maar hoe anders stemmen ronselen als groot Brussel niet eens weet dat ik ergens op een lijst sta? Dus bij deze ook aan U beste lezer, de vraag het filmpje te "delen" met uw smoelboekvrienden en surtout te forwarden "à tes amis qui avant votaient PS"

Ik heb me zelfs aan wat spammen bezondigd, zekerst 50 adressen van mensen die ik van haar nog pluim ken aangeschreven met link naar dat filmpje, en stel met enige verbazing vast dat dat dus toch werkt: heb nu al meer 'views' dan kameraad Pascal S verzameld. En behalve Havanah hebben inmiddels meer dan tien vrienden al zeer vriendelijk gereageerd.

Heb het zonet ook op de site van politics.be ingebed, (zie link hieronder) straks eens zien of het op deze blogsite ook rechtstreeks kan. 

Tot binnenkort?

Met vriendelijke groeten

Steph

Verkiezingssite.be - Steph Feremans

Shared via AddThis

- u surft wel eens naar sex op het internet?
- u rijdt wel eens sneller dan 120/u?
- u heeft ook uw buik vol van Brussel-Halle-Vilvoorde?
- u rookt geen frietzakken of ander groen gras?
- u bent een Brusselaar zonder jobkorting of zorgverzekering?
- en toch stemt u Groen!?
dat kan perfect, dat doe ik ook!
Want wij denken aan de toekomst van de kinderen van onze kinderen van onze...
en hoe sneller die begint, hoe beter, best, beestiger en geestiger.

Soit, bovenstaande is een lokkertje, het is nu eenmaal campagnetijd. Geef mij maar Champagne. Nog even wachten dus. (zie ook: http://www.verkiezingssite.be/lijsten/Brussels+Parlement/Groen%21/Nederlandstalige+taalgroep/Steph+Feremans/ )

MAAR!

In afwachting van die coupes, hier, exclusief, in avant-première, een voorpublicatie, en eigenlijk nog onder embargo, een interview met mezelf, afgenomen door Gilbert Nyatangi, en weldra te verschijnen op diens site, in het toch iet of wat illustere gezelschap van Yves Leterme, Pol Goossen, Bart Castelein en Sabine Devos (surf na de verkiezingen eens naar www. kerekewere.com). Plezier ermee!

En reacties zijn welkom hoor, tot ziens, hoors, lezens, ...

Kere ke were met Steph Feremans.

Katharis: hoe komt u tot rust, tot loutering?

Slik zeg, niet slecht als openingszet. Ook een goeienavond Gilbert, alles goed? Te weinig rust besef ik dus plots. ’t Zal wel door vrouw en kinderen komen zekerst? Zeldzaam moment is anders nu, maandagavond: kinderen in bed en vrouw gaan werken. Alleen zijn helpt dus. Radio Klara mag daar graag bij zijn als het meerstemmig gezang niet sneller dan largo gaat. Lange treinreizen zijn ook zoiets om naar uit te kijken. Poëzie, dat helpt vaak. Een uppercut zo af en toe is ook een eyeopener als tenminste niet letterlijk: laatst nog, de dood van een vriend. Hoewel die eerst heel wat onrust teweeg bracht.

Eendracht maakt macht.

Zo is dat: bien étonnés de se retrouver ensemble ben ik als republikein in Laken tot voorstander van onze monarchie verworden. Eerlijker: ik denk ik dat vroeger ook al was, het heeft iets, zo’n bonbonnière instelling, het is hoe dan ook Opera, drama! En in geval van de Saksencoburgs ook dikwijls Comique, blijspel, is de union en effet dikwijls farce, farcie behalve met aardappelpuree ook met Italiaans pesto rosso, British, very British stiff upper lip humour et à la fois, u kan het niet ontkennen zeer erg Belgisch, comme mon père. en zoals mijn mama Alphonsine de Appelsien. Indien ons landje republiek zou worden kan even theoretisch enkel een Brusselaar als president verkozen worden (en hopelijk spreekt die dan ook een mondje Duits), maar dan is de spoeling toch wel erg dun, remember de VDB’s et consorts. Mijn buren zijn nog de slechtste niet, en als iedereen dat zou zeggen is het besef niet veraf dat die Oostendenaar geen haar beter is dan die Liégois en dat die van Mons even goed zijn als die van Antwerpen. En vice versa. En omgekeerd ook, zelfs achterstevoren. Alstublieft zeg, en ja dus, l’union fait la force, voyons l’union européenne..

Raar maar waar: een ongeloofelijk waargebeurd verhaal.

Dat moet Turkije 85 geweest zijn. Behalve eerdere Nicaruaguaanse geweerlopen en latere glinsterende Mexicaanse messen heb ik daar de dood op vrij hilarische wijze in de ogen gekeken: met mijn ogen toe. Dat zit zo: ik werkte daar sinds enige maanden in een ontluikende toeristische industrie en reed gezwind een berg af, de ene u-bocht achter de andere haarspeld nemend, ik was jong, en snel en mijn wagen was nog nieuw, een tofas met s cedille, anders gezegd een Turkse Fiat, vinnig bakske van 1500 cc denk ik. Soit, de berg af, u bocht na u bo...toen daar plots twee camions tegelijk voor mijn oog opdoemden, de ene de andere voorbijstekend en de ander alsnog gas gevend. Geen tijd om te remmen, dit was het dus, het Einde. Ik deed mijn ogen toe, verwachtte de film van mijn leven en voelde ... niks. Ik deed mijn ogen open en stopte net op tijd voor ik de volgende haarspeldbocht rechtdoor genomen zou hebben. Ik stapte uit en viel met knikkende knieën op het asfalt. Iets hogerop hing een cabine te bengelen in het ijle en was ter rechterzijde een vrachtwagen met opligger verfrommeld tot 2/3^de van zijn oorspronkelijk volume. Nu is dat straf en eventueel leuk om lezen, maar toen was dat zum kotzen.

Eer en geweten: uw moeilijkste of spijtigste beslissing.

Op mijn 32^ste heb ik beslist geen artiest te worden. Dat wringt nog altijd, en daar hoeft verder geen uitleg bij denk ik.

Kere ke were: naar waar zou u nog eens terug willen, wat zou u graag nog eens meemaken, wie zou u graag nog eens ontmoeten, een blijvende herinnering, ...?

Mevrouw De Meulemeester. Zij was mijn leerkracht geschiedenis en Griekse cultuur in de vierdes van het atheneum. Gedurende slechts één jaar. Daarna werd ze gedetacheerd naar de Albertina, en ik zou haar slechts één keer terugzien toen ik in diezelfde bibliotheek een exemplaar van mijn thesis ging deponeren. Ik weet niet hoe ze het gedaan kreeg, maar na vier jaar oervervelend onderwijs in geschiedenis en aanverwante heeft zij mij aangezet tot het kritische lezen, van kranten in de eerste plaats. Op langere termijn heeft ze mijn studiekeuze, geschiedenis, bepaald. Zij was, à première vue, een eenvoudige vrouw: niet bijzonder mooi, noch beweeglijk, noch stilstaand. Van haar zou ik dus graag vernemen hoe zij dit vuur in brand gekregen heeft.

Eet meer Freud, drink Adler, blijf Jung: een recept of een (goede/slechte) eetgewoonte.

Van Freud is langzaamaan toch breed geweten dat hij meer kwakzalver dan wetenschapper was, van Adler blijf ik af en van Jung geloof ik al helemaal geen letter. Goeie recepten heb ik bij de vleet, en die zijn dikwijls vegetarisch en dikwijls even goed bloeddorstig. Een simpele pens met compôte smaakt mij soms even goed als een in dat geval niet zelf gebakken Lotte. Ik mag heel graag oesters en chips, ajuinsoep en gazpacho, heb al hond gegeten en niet slecht bevonden, mieren en krekels eveneens, het avontuur dient gezocht te worden en vermeden indien het slecht beviel. Volg vooral je neus zou ik zeggen, maar ook niet altijd: een slecht gechambreerde bourgogne ruikt niet zo appetijtelijk als hij een half uur later smaken zal.

Wijze raad van Steph Feremans.

In verband met voorgaande, en geïnspireerd door het zelfde taaltje als gij: Om gezond oud te worden zijn er drie spelregels: hou uwe voeten warm, uw gat open en uw hoofd koel. Wat er bedoeld word met dat open gat is volgens mij het niet ophouden van winden, zoals onlangs nog aangetoond door enkele Hollandse dus onverdachte geleerden, maar ik weet dat er ander interpretaties mogelijk zijn. En wederzijds: bedsokken zijn dus echt een goed idee!

Ergens in de toekomst: een wens, een voorspelling, een droom, een project, ....

Een poëziebundel of essay die of dat zonder veel redactie en niet in eigen beheer gepubliceerd zou worden. En als ik mij goed genoeg voel bij pensionering te vertrekken voor een reis per mobilhome om nooit meer terug te komen.

Rwanda, Afrika: wat zegt u dat?

Veel verdriet.

Ik had een student die toch nog zijn vrouw, een zus, een broer en zijn vader heeft teruggevonden. Je wil niet weten hoeveel van zijn naasten toen wel verdween. Dat is hier geen taalfout: hoeveel is enkelvoudig te weinig voor een teveel.

En het Licht scheen in de duisternis: uw interpretatie.

Niks interpretatie, dat is mijn dagelijks leven: ik werk toch aan de Vrije Universiteit Brussel, of met andere woorden: scientia vincere tenebras. Dat anderen de wetenschap niet lichtend genoeg vinden is hun probleem. Mijn probleem is eerder dat onze wetenschap er maar niet in slaagt die duisternis uit dier geesten te bannen. Anderzijds is dat geen probleem want als dat opgelost zou zijn heb ik geen boterham meer.

Onderstaand bericht verschijnt per 1 mei in De Nekker, maandblad van het gemeenschapscentrum Nekkersdal, Laken. Leve de eerste mei!

Ik hoop dat u er enig genoegen in schept, de literaire kwaliteit kon beter, maar ik was doodmoe toen ik dit schreef. Gezondheid!

Gisteren gepoogd om wat volgt als pdf te uploaden, wat kennelijk niet lukte. Dus vandaag het inmiddels gecorrigeerde word-doc met bijhorende foto. Schol, Santé, Zum Wohl, Salud etc etc

Pleidooi pro alcohool.

Het heeft er alle schijn van dat regelneven en regelnichten van velerlei slag in dit Vaderlandje alsmaar meer de vinger opsteken om ons te waarschuwen voor ongezond gedrag. Om van meet af duidelijk te zijn: ook ik vind ongezond gedrag niet kunnen. Een gedrag evenwel is een houding, een manier van doen of zijn, die zich over vele weken, maanden, jaren uitstrekt. Af en toe eens gewoon doen waar je zin in hebt, al is dat zogezegd ongezond lijkt me veel gezonder. Frieten eten bijvoorbeeld, een dagje in de zon doorbrengen, een lekkere Havana smoren, en wat dies meer.  Zo hoort bij goed eten een goed glas wijn. Als ik dan op aanraden van de Nekker eens een lekkere versbereide pizza wil verorberen aan de rand van het Bockstaelplein ben ik achteraf  behalve opgetogen over de kwaliteit van dat voedsel ook aardig verongelijkt omdat de uitbater geen alcohol serveert.  Vind ik echt niet kunnen, of ze zouden het met een soort brandmerk aan de deur al moeten aankondigen.  Dat in zijn cultuur geen alcohol genuttigd wordt, tenzij in’ t geniep zoals dat meestal gaat met religieuze verboden, dat is zijn zaak. Maar als hij een openbare (eet-)gelegenheid aanbiedt in deze cultureel Westers geheten oorden zou hij meer klanten kunnen bedienen.  Eens binnen na het lezen van de kaart terug buiten lopen is me tè onbeleefd. Pizza smaakte dus maar half zo lekker.

Ben nu net terug van een weekje Berlijn: de Turken daar zijn net als in Turkije heel wat coulanter in het raki- en wijn drinken.  Vorig jaar in Londen ook bij Pakistaanse moslims gegeten die sans problême de glazen en een kurkentrekker aanboden om de in de rechtover gelegen drankhandel aangekochte fles te openen en te nuttigen. Het Brussels ‘islamitisch?’ vijandig gedrag tegenover alcohol stoort me dan ook danig.  Net als het evenzeer ‘religieus geïnspireerd’ verbaal geweld jegens zomers geklede dames, of hoofddoekloze zusters, of nu ook al vuistgewijs op cameraploegen. Heb het zelfs moeten meemaken dat op een braderie in de rue Marie-Christine een handelaar zich druk maakte omdat een argeloze bezoeker zijn blikje bier nuttigen wou op het toch wel zeer tijdelijke op de zeer publieke straat opgetrokken terras. Ik weet wel dat de globalisering een grotere integratie van volkeren te weeg brengt, en dat die niet altijd makkelijk loopt, maar het is toch niet enkel aan ons daar begrip voor te tonen?  Religie hoort in de huiskamer, de kerk, de synagoge etc, het is een privé aangelegenheid. En dat staat met meer woorden in onze grondwet. En die is degelijk. Scheiding van kerk en staat en  afgeleid van privé en publiek. Ik vind dat belangrijk. Vrijheid van denken. Vrijheid van spreken. En van pers dus, ook voor de vtm. Maar niet van handelen. Geen kruisen in onze gerechtshoven en veel tolerantie in onze straten aub. Wederzijds respect hoort er te zijn, en dus evenzeer respect voor een stadsgenoot die –volkomen gevaar en geweldloos- geniet van een pintje. 

Er zijn inmiddels voldoende medische studies verschenen waarin aangetoond wordt dat het gebruik van alcohol in zekere mate goed is voor de gezondheid. Nick Trachet kan dat hier of in BDW beter uitleggen. Het zal me trouwens niets verbazen mochten er over tien-twintig jaar medische studies verschijnen die positieve aspecten van nicotine belichten. Maar er is meer. Alcohol verlicht het leven. Wanneer het even te zwaar wordt, wanneer de inspiratie tekort schiet, wanneer gefeest kan worden, wanneer getreurd moet worden...  Alcohol doet lampen branden, zoals die van Aladdin. En lichtjes in jouw ogen. En in de mijne.

Alcohol ontremt de mens, begiftigd hem de kans zichzelve te tonen, is oorsprong van poëzie en zelfs van liefde. Het is een genotsmiddel, en het is een pracht van een genotsmiddel.  Het is ook een roesmiddel, en eveneens prachtig in die zin dat het je ’s anderendaags dermate hoofdpijn bezorgt dat je wel weet dat je te ver bent gegaan. Zelfbeheersing daarentegen behoort tot het takenpakket van je ouders, zij moeten jou dat bijbrengen.  Niet de verleidingen van de echte wereld, de commercie. En niet ik, nee ik ook niet, maar goed, mijn vingertje werd iets te veel op de proef gesteld.  Smakelijk!

Zullen we nog eens chagrijnig doen? Omdat we het niet kunnen laten misschien, maar vooral omdat we ons stilaan dood ergeren aan al die mediahypes die je met aandrang vragen je Global System for Mobile Communication (vroeger Groupe Spéciale Mobile, nu kortweg GSM) te gebruiken om via de Short Message Service (SMS) te laten weten wat jij wel verkiezen mag uit een voorgekauwde lijst. Ook radio Klara doet daar lustig aan mee, waaruit ik mag afleiden dat Bach liefhebbers kuddedieren zijn. FM Brussel wil nu weten welke de mooiste van de 22 van de 19 gemeentes is, en het Nekkersdal zet al haar Facebook vrienden in om daaraan mee te doen. Consumeer uw belkrediet! Gun Mobistar, Aldi, Proximus, en andere operatoren hun deeltje van jouw zuurverdiende koek. Vooruit, bel nu, U beslist wie de bedenker anno 2009 is, en van de € 250.000 die de staatsomroep via die operatoren binnenrijft mogen er een magere 25.000 aan diens knutselvingers blijven plakken. Soms kan je ook wel via een website stemmen, in dit geval zou dat ook zo zijn maar loopt de timing in ieder geval niet gelijk. Hoe dan ook zijn de resultaten van een dergelijk onderzoek statistische leugens. Ik heb me elders reeds druk gemaakt over statistieken die als krantennieuws gepresenteerd worden. Gebakken lucht ja. FM Brussel zal zoveel euro’s niet vangen, maar die hebben dan ook wel minder nodig neem ik aan. Hun luisterbereik is me onbekend, maar hun website haalt een schamele 2000 clicks per week leert mij www.Alexa.com. De subsidiërende Vlaamse Overheid meldde op haar webstek dat: "Uit het publieksonderzoek naar de gesubsidieerde stadsradio fmbrussel, dat werd afgerond in 2007, blijkt o.a. dat de stadsradio te kampen heeft met een lage naambekendheid bij zijn doelgroep (Vlaamse Brusselaars en bewoners van de Vlaamse Rand). Cruciaal element op dat vlak is de vaststelling dat de frequentie waarop de radio uitzendt nauwelijks bekend is. Verder blijkt dat de zender geen duidelijke identiteit heeft." Om die gebreken wat te verhelpen werd in het voorjaar 2008 een grote campagne rond 98.8 opgezet, maar, eerlijk waar, ik luister daar nu nog niet naar. Er zal wel een publiek zijn voor het regionaal katern van De Standaard, en zeker voor dat van het Nieuwsblad en HLN (vul nu zelf maar eens in) maar van die lezers mag je toch niet verwachten dat zij het journalistieke niveau van een Dansaert bobo kunnen appreciëren?

Het is een opdracht van ons gemeenschapscentrum om aan gemeenschapsvorming te doen –sorry voor die dure woorden- en ik vermoed dat FM Brussel eenzelfde oogmerk dient. Mag ik dan suggereren dat het Nekkersdal als wederdienst de gsm-nummmers krijgt van allen die “voor Laken” stemden? Dan kan ons centrum de ‘onbekenden’ uit haar specifieke doelgroep eens persoonlijk aanspreken en zo het eigen publiek wat uitbreiden. Voor wat hoort wat. Het is dezelfde overheid die deze dienstverleners subsidieert, maar de privacy wetgeving zal daar wel een stokje voor steken. Gelukkig maar misschien, hoewel… vrijwel wekelijks krijg ik telefoontjes van commerciële nietsnutten die ongestoord mijn privé data blijven gebruiken. Geen Robinsonlijst die daar iets aan verandert, en de beloofde zelfregulering in die sector blijft dode letter. Mag ik de bevriende politici nogmaals verzoeken dit pestgedrag van ongewenste intimiteit eens en voorgoed aan banden te leggen? En eventueel een uitzondering te voorzien voor gemeenschapsbevorderende initiatieven? Allen dank bij voorbaat!

Beste vrienden,

in tegenstelling tot vorige jaren kan Tiny (één van mijn favoriete noms de plume) haar nieuwjaarsbrief niet kwijt via de Nekker, het maandblad van het Lakense gemeenschapscentrum. Omdat ik "ben wie ik ben", al weet ik zelf niet wat ik daaronder moet verstaan. Het afscheid van dat jaarlijks ritueel verraste me wat, vandaar dat ik alsnog in haar naam een nieuwjaarswens de wereld kond doe via deze.blogspot. Voor hen die de vorige jaargangen misten heb ik die even opgesnord en hieronder geplaatst. Excuseert u me de manke lay-out, u mag van deze brombeer ook weer niet teveel verwachten.

Een weetje bovenop: slechts in deze contreien is het voorlezen van een nieuwjaarsbrief nog steeds een volksgebruik. Het was nooit wijdverspreid, maar in Noord-België houdt het stand. Wil enig volkskundig museum dit dringend inventariseren aub?

Een waarschuwing ook: de meeste nieuwjaarsbrieven begraven eerst het oude jaar maar staan vooral niet stil bij de dood. Meer dan op 1 november doe ik dat wel vandaag. Is dat zwartgallig? Ik dacht van niet, integendeel, wie het onvermijdelijke ontkent of de eenheid van leven en dood niet begrijpen wil kan nooit ten volle genieten van dit prachtige leven. En dit laatste is zoals voorheen nog steeds mijn boodschap. Enjoy! Excuses ook voor het belerende of moraliserende karakter van dit geschrift, dat is nu eenmaal inherent aan het genre.

En als toemaatje: een beetje echt vuurwerk

Ik kus je,

van harte

Steph