woensdag 21 januari 2009

Zullen we nog eens chagrijnig doen? Omdat we het niet kunnen laten misschien, maar vooral omdat we ons stilaan dood ergeren aan al die mediahypes die je met aandrang vragen je Global System for Mobile Communication (vroeger Groupe Spéciale Mobile, nu kortweg GSM) te gebruiken om via de Short Message Service (SMS) te laten weten wat jij wel verkiezen mag uit een voorgekauwde lijst. Ook radio Klara doet daar lustig aan mee, waaruit ik mag afleiden dat Bach liefhebbers kuddedieren zijn. FM Brussel wil nu weten welke de mooiste van de 22 van de 19 gemeentes is, en het Nekkersdal zet al haar Facebook vrienden in om daaraan mee te doen. Consumeer uw belkrediet! Gun Mobistar, Aldi, Proximus, en andere operatoren hun deeltje van jouw zuurverdiende koek. Vooruit, bel nu, U beslist wie de bedenker anno 2009 is, en van de € 250.000 die de staatsomroep via die operatoren binnenrijft mogen er een magere 25.000 aan diens knutselvingers blijven plakken. Soms kan je ook wel via een website stemmen, in dit geval zou dat ook zo zijn maar loopt de timing in ieder geval niet gelijk. Hoe dan ook zijn de resultaten van een dergelijk onderzoek statistische leugens. Ik heb me elders reeds druk gemaakt over statistieken die als krantennieuws gepresenteerd worden. Gebakken lucht ja. FM Brussel zal zoveel euro’s niet vangen, maar die hebben dan ook wel minder nodig neem ik aan. Hun luisterbereik is me onbekend, maar hun website haalt een schamele 2000 clicks per week leert mij www.Alexa.com. De subsidiërende Vlaamse Overheid meldde op haar webstek dat: "Uit het publieksonderzoek naar de gesubsidieerde stadsradio fmbrussel, dat werd afgerond in 2007, blijkt o.a. dat de stadsradio te kampen heeft met een lage naambekendheid bij zijn doelgroep (Vlaamse Brusselaars en bewoners van de Vlaamse Rand). Cruciaal element op dat vlak is de vaststelling dat de frequentie waarop de radio uitzendt nauwelijks bekend is. Verder blijkt dat de zender geen duidelijke identiteit heeft." Om die gebreken wat te verhelpen werd in het voorjaar 2008 een grote campagne rond 98.8 opgezet, maar, eerlijk waar, ik luister daar nu nog niet naar. Er zal wel een publiek zijn voor het regionaal katern van De Standaard, en zeker voor dat van het Nieuwsblad en HLN (vul nu zelf maar eens in) maar van die lezers mag je toch niet verwachten dat zij het journalistieke niveau van een Dansaert bobo kunnen appreciëren?

Het is een opdracht van ons gemeenschapscentrum om aan gemeenschapsvorming te doen –sorry voor die dure woorden- en ik vermoed dat FM Brussel eenzelfde oogmerk dient. Mag ik dan suggereren dat het Nekkersdal als wederdienst de gsm-nummmers krijgt van allen die “voor Laken” stemden? Dan kan ons centrum de ‘onbekenden’ uit haar specifieke doelgroep eens persoonlijk aanspreken en zo het eigen publiek wat uitbreiden. Voor wat hoort wat. Het is dezelfde overheid die deze dienstverleners subsidieert, maar de privacy wetgeving zal daar wel een stokje voor steken. Gelukkig maar misschien, hoewel… vrijwel wekelijks krijg ik telefoontjes van commerciële nietsnutten die ongestoord mijn privé data blijven gebruiken. Geen Robinsonlijst die daar iets aan verandert, en de beloofde zelfregulering in die sector blijft dode letter. Mag ik de bevriende politici nogmaals verzoeken dit pestgedrag van ongewenste intimiteit eens en voorgoed aan banden te leggen? En eventueel een uitzondering te voorzien voor gemeenschapsbevorderende initiatieven? Allen dank bij voorbaat!

donderdag 1 januari 2009

Beste vrienden,

in tegenstelling tot vorige jaren kan Tiny (één van mijn favoriete noms de plume) haar nieuwjaarsbrief niet kwijt via de Nekker, het maandblad van het Lakense gemeenschapscentrum. Omdat ik "ben wie ik ben", al weet ik zelf niet wat ik daaronder moet verstaan. Het afscheid van dat jaarlijks ritueel verraste me wat, vandaar dat ik alsnog in haar naam een nieuwjaarswens de wereld kond doe via deze.blogspot. Voor hen die de vorige jaargangen misten heb ik die even opgesnord en hieronder geplaatst. Excuseert u me de manke lay-out, u mag van deze brombeer ook weer niet teveel verwachten.
Een weetje bovenop: slechts in deze contreien is het voorlezen van een nieuwjaarsbrief nog steeds een volksgebruik. Het was nooit wijdverspreid, maar in Noord-België houdt het stand. Wil enig volkskundig museum dit dringend inventariseren aub?
Een waarschuwing ook: de meeste nieuwjaarsbrieven begraven eerst het oude jaar maar staan vooral niet stil bij de dood. Meer dan op 1 november doe ik dat wel vandaag. Is dat zwartgallig? Ik dacht van niet, integendeel, wie het onvermijdelijke ontkent of de eenheid van leven en dood niet begrijpen wil kan nooit ten volle genieten van dit prachtige leven. En dit laatste is zoals voorheen nog steeds mijn boodschap. Enjoy! Excuses ook voor het belerende of moraliserende karakter van dit geschrift, dat is nu eenmaal inherent aan het genre.
En als toemaatje: een beetje echt vuurwerk
Ik kus je,
van harte
Steph

Lieve mensen, Mensenlief,

 

 

Het oude jaar is heen gegaan, het nieuwe spiksplintert de vurige nacht nog na. Hier sta ik weer, ten voeten uit, en kijkt u goed, omringd door raam en ruit: mijn façade werd grondig doorgelicht, en deswege breng ik u geen Lakens maar een werelds beeldbericht!

 

Voor               en                                            Na

  

Theater zoals te voorzien en te verwachten was: de vorig jaar vernoemde Westvlaamse sukkelaar (voluit Yves Leterme) sukkelde verder en haalde zoals verwacht het jaareind niet. Obama, die kon het wel en vervult nu vele harten met hoop, yes he can, maar enkel als de anderen ook meewillen: you, me and the Israeli. Het is niet goed alle eieren in één mand te leggen, dat hebben de brave huisvaders Fortis spaarders nu ook begrepen, en die ene vogel maakt de lente niet, maar toch, beste mensen, hoop doet leven en dat is wat ons te doen staat: leef en geniet ervan!

In 2008 zijn weer heel wat mensen gestopt met genieten, een zeer onvolledig lijstje uit het hoofd van mensen die enige indruk lieten: Herman Le Compte (he could not), Bobby Fischer (schaakmat), Michel Bartosik (naar zijn vader?), Benny Neyman (uitgezongen), Inga Nielsen (idemdito), Wim Van Gansbeke (uitgekeken), Hugo Claus (regisseerde tot en met eigen uitvaart), Ingrid De Bie en Jean-Marie Berckmans (uitgeschreven), Angèle Manteau (onuitgegeven), Kamiel Vanhole (vond toegedicht de vrede), Randy Pausch (informeerde de wereld vooraf, zie youtube ), Marc Moulin (uitgedraaid), Paul Newman (uitgespeeld), Eric X (gezelfmoord), Miriam Makeba (op de planken), Wannes Van de Velde (hier vorig jaar nog bezongen), Jo Crepain (uitgetekend) en Guido Dhaen (doodget(r)apt).

Die laatste kent u waarschijnlijk niet: Antwerps tapper en later kroegbaas van de Witzli Poetzli. Connoisseur van de betere whisky’s, eau de vie’s, jazz en opera. Ik denk dat hij het was die me Inga Nielsen leerde kennen, een zwaar miskende sopraan van wereldklasse. Hij overleed naar het schijnt aan de latere gevolgen van een paar gemene trappen van Hollandse hooligans, gespuis waarvan onze Brusselse weekends ogenschijnlijk gevrijwaard zijn en hopelijk blijven want aan crapuul hebben we hier immers geen tekort. Hoop jongens en meisjes, jawel, nogmaals: hoop doet leven! Of gedenk het zomerse zeezicht, alle dagen hopen!

Het meest werd ik getroffen door het heengaan van Hugo en Wannes: twee grote geesten aan welke wij met z’n allen veel verschuldigd zijn. En vooral de manier waarop Hugo zijn einde vierde maakte indruk. Die man kon feesten. Katholiek Vlaanderen kon daar niet mee lachen, piste azijn met beken, maar werd toch maar mooi te kakken gezet door het verzamelde gild van vrienden-collega’s-schrijvers in de Bourla, in het bijzonder door Tom Lanoye en Erwin Mortier die ik bij deze een vleselijke klapzoen toewerp (zie en luister).  Dat overbuur Steven Van Ackere, jongste leerling-tovenaar van Van Rompuy en dus nog maar net opnieuw gepromoveerd, het budget voor zelfmoordpreventie verdriedubbelde vind ik daarentegen niet om mee te lachen.  Barbequecheques, gratis musea en bibliotheken of preventie van depressies, ja zelfs belastingsaftrekken lijken mij veel nuttiger bestedingen. OK, zelfmoord is niet fijn voor de nabestaanden, maar het is toch ons leven? Wie niet meer genieten wil mag er dan toch uitstappen? Beter dat dan de anderen het leven zuur maken denk ik. Eric X, een verre achterneef deed dat onder andere dit jaar. Veertig jaar geleden speelden wij nog samen met de autootjes, maar de liefde keerde zich tegen hem.  Hij werd hier in mijn voortuin in alle stilte begraven, alsof het een schande was. Ik respecteer de wens van zijn familie, vandaar X, maar ik ga niet akkoord. Zelfmoord vergt heel veel moed, ik doe daar deemoedig mijn hoedje voor af. 

Het leven, lieve mensen, het leven is niets zonder de dood en er is geen dood zonder leven. Geen lentegroen zonder winterzwart, geen jager zonder prooi, geen maan zonder zon.  Sommige atomen zweven miljoenen jaren in onze atmosfeer, andere waren ooit deel van een dino’s scheet en ééntje begeeft zich straks misschien in je bloedbaan. Dat is geen reïncarnatie, dat is wat is. We zijn gemaakt van sterrenstof en tot stof vergaan wij weer. E is en blijft nog even gelijk aan mc², laat ons die energie dan toch vooral gebruiken om te genieten en lief te hebben, er rest ons nu al weinig tijd. 2009 telt amper 365 dagen en ik hoop het samen met u op 31 december ten grave te dragen: dood aan het nieuwe jaar! Op naar het volgende, en inmiddels, een goede gezondheid, veel liefde en feesten, genot, ook in de arbeid en een gelukkig Nieuwjaar gewenst!

 

Uw toegenegen muurbloem,

 

Tiny, met een darwiniaanse zoen voor allen.

1 januari 2009

 

Volgers